Nemački jezik pripara indo-evropskoj zapadno-germanskoj grupi, kojim govori oko 200 miliona ljudi širom sveta. Nemački jezik je u XIX i XX veku prevazilazio granice svoje izvorne zemlje, te se upotrebljavao u mnogim sferama i imao govornike širom Evrope, Amerike i Azije. Znanje nemačkog jezika u to vreme nije označavalo nacionalnost, već urbanost i poslovnu komunikaciju. Potisnuo je čak i latinski jezik u školama, i postao jezik hemije, sociologije, fizike, politike, filozofije i teologije. Standardizovan nemački jezik počeo je da se razvija u XVI veku uglavnom od strane književnika koji su želeli da njihova dela budu razumljiva većini govornika.
Nemački jezik pripara indo-evropskoj zapadno-germanskoj grupi, kojim govori oko 200 miliona ljudi širom sveta. Nemački jezik je u XIX i XX veku prevazilazio granice svoje izvorne zemlje, te se upotrebljavao u mnogim sferama i imao govornike širom Evrope, Amerike i Azije. Znanje nemačkog jezika u to vreme nije označavalo nacionalnost, već urbanost i poslovnu komunikaciju. Potisnuo je čak i latinski jezik u školama, i postao jezik hemije, sociologije, fizike, politike, filozofije i teologije. Standardizovan nemački jezik počeo je da se razvija u XVI veku uglavnom od strane književnika koji su želeli da njihova dela budu razumljiva većini govornika. Kao takav jezik u to vreme je postojao samo u pisanom obliku. Međutim, većini govornika nemačkog ovaj standardni jezik nije bio razumljiv, pa se uz određena dela dobijao i rečnik sa objašnjenjem pojmova.
Nemački jezik imao je mnoštvo dijalekta koji su se potpuno razlikovali u izgovoru. Razlike među dijalektima su bile značajne toliko da su se mogli razumeti samo teritorijalno bliski govornici. Različiti dijalekti nemačkog jezika su se razvijali s’ obzirom na migracije stanovništva, trgovinu i komunikaciju sa drugim narodima. U početku se nemački jezik bazirao na severno-istočnim i srednjim dijalektima Nemačke, a u XVIII veku standardizacija jezika je dostigla svoj vrhunac. Ipak, standardni jezik se razlikuje po regionima, a govornici uglavnom koriste mešavinu svog dijalekta sa standardnim jezikom. Zvanične izmene jezika desile su se 1998.godine kada je na snagu stupila nemačka pravopisna reforma, i od tada se u školama i medijima piše standardnim nemačkim jezikom, koji sada več svi razumeju.
Nemački jezik je podeljen se na niski i visoki dijalekat. Niski nemački su franački i saksonski jezici. U nisko franačke spadaju holandski i flamanski jezik sa upotrebom u Holandiji i Belgiji, a niski saksonski se govori u nemačkim ravnicama i istočnoj Holandiji. Iako slični, nemački i holandski jezik su morali da se odvoje iz političkih razloga, a mnogi dijalekti u obe zemlje su počeli da izumiru usled uspostavljanja standardnog nemačkog i holandskog jezika. Kada je u pitanju visoki nemački dijalekat, on se deli na centralni i gornji nemački jezik. Centralni nemački dijalekti su rajnski, luksemburški, mozel frankonski, rajnsko frankonski, hesenski tirinški i gornji saksonski, zatim švajcarski jezik, istolno frankonski, austrobavarski… Izraz “nemački jezik” se upotrebljava za dijalekte Nemačke, Austrije i Švajcarske, kao i etničke grupe van ovih zemalja, npr. u SAD-u.
